Afbouwen in Ubud

Ach ja, die dolfijnen. Laten we zeggen dat we een leuke boattrip hadden en een mooie zonsopgang. De dolfijnen werden opgejaagd door wel zestig kleine bootjes met varierend 2-4 toeristen erin. Zodra ze even boven kwamen veranderde iedereen van koers die kant op, waarop de beesten weer onderdoken en hard doorzwommen. In het dolfinarium is de show beslist beter. Dan ontbijt en nog even op onze veranda gezeten. Om 10 uur maar eens naar de receptie, waar onze nieuwe chauffeur al een uurtje zat te wachten bleek. Op pad met Erwin dit keer, tenminste, zo verstonden wij het. Hij had een makkelijk ritje, want de volgende bestemming was niet te ver weg. We deden nog een stop bij een tempel voor de irrigatie, waar het om 11 am al niet te harden was. Wel de eerste indruk van een Balinese hindoetempel, ze maken er veel werk van, en ook van alle offers, 3 keer per dag, maar toch maar gauw het busje in, op weg naar weer een vulkaan, de bergen dus weer in. Wat ons ook meteen al opviel waren de honden die hier in grote getalen aanwezig zijn, niet altijd met eigenaar, maar dat is dan voor de security. Enfin, 1,5 uur verder kregen wij zicht op de vulkaan en het meer, een speciale fotostop was niet nodig, want wij verbleven in het enige hotel aldaar, met grandioos uitzicht op de berg. En het waaide er. Niet zo' n beetje ook. Lekker koel!!!! Erwin had zijn diensten voor de dag bewezen en zou terugrijden naar Denpasar, zo'n twee uur verder, want hij had ter plekke geen overnachting (de chauffeurs moeten dit zelf regelen). Wij hebben de middag in rust doorgebracht met boek nummer 2 zowaar en uitzicht op de berg en op een heleboel vliegen, levend en dood, bizar waar die vandaan kwamen. Onze nieuwe Duitse buurmeisjes vroegen of wij een trekking over de vulkaan gingen maken, hoe komen ze op het idee (er zijn er menigeen die dat doen), nee, wij gingen voor downhill ipv uphill. De avond in Kantamani nowhereland vereiste zowaar het meegebrachte vestje, had ik dat ook weer gebruikt! De volgende ochtend na het ontbijt hadden we ineens twee busjes tot onze beschikking, Erwin, terug uit D. En onze fietsgids stonden klaar. En die laatste kon eigenlijk ook wel onze bagage meenemen en ons na het fietsen bij het hotel afzetten, de included lunchstop was er nl om de hoek. In no time was dat geregeld en had Erwin een vrije dag om naar huis terug te rijden, maar geen tip, daarvoor ging alles wat snel, en bovendien had hij ook niet echt een prestatie van belang geleverd.had hij maar wat doortastender moeten reageren. Het fietsbusje bracht ons naar de start van de toer, eeen stukje van de doorgaande weg af gelegen. Helmen op, water mee, fiets afgesteld op een simpele versnelling en gaan. En het moet gezegd, op 2 stukken na, heuveltjes die we even moesten belopen, ook vanwege het inmiddels afwezige wegdek na, hebben we haast geen trap hoeven te doen. Door de dorpjes, stop bij een tempel, een sawa, een woonhuis etc. De gids sprak wel engels, daar moest het tenminste voor doorgaan, maar ik heb er niet veel van begrepen. Leuk was het allemaal wel, met al die enthousiaste hello's van jong en oud langs de weg. En na 2 uur al weer 26 km verder en afstappen, want daar werd de weg weer te druk. Nog een lekkere lunch ter afsluiting en idd 500 meter verder was daar ons laatste hotel voor de reis, met twee zwembaden en uitkijkend over de rijstvelden. Op ons terrasjes twee stoelen en een daybed, waar je zo heerlijk op kunt hangen in de schaduw, want de zon is redelijk onverbiddelijk. Die middag hebben we zowaar het zwembad betreden alvorens ons op een ligbedje te installeren. Het is hier echt warm....
Die avond, gisteravond, wilden we de straat op voor een dinner, maar dat werd ons afgeraden, het hotel heeft een shuttle bus die je haalt en brengt waar je maar wil, service! Maar ja, waar naartoe als je nog geen stap buiten de deur hebt gezet. Het werd Loni, aan de rand van weer een rijstveld, wel leuk om tegen zonsondergang de bats over de sawa te zien scheren op jacht naar het kleinere vliegwerk. En dan begint de rijst te zingen, that is, de krekels beginnen met hun concert. Leuk. En toen viel het licht uit en werd het ook nog romantisch met een kaarsje ipv spaarlampen. Ik had me verheugd op een shrimp salad, weliswaar zonder avocado die er niet was, maar dat zou wel loslopen. De opmaak van de dish was erg mooi, maar ik vond er welgeteld 3 kleine rotshrimpies in terug, en de cocktailsaus was ketchup. En dan te bedenken dat ik in Dubai naast 3 reuzeshrimpen ook nog een halve kreeft en wat inktvis weg heb zitten werken....... Enfin, pick up bracht ons weer naar huis waar wij verwelkomd werden door ditmaal een kikkerconcert, met een brulkikker erbij die meer geluid maakt dan hij groot is denk ik, anders hadden we hem boven de halmen uit moeten zien tronen. It's a jungle out there.
Vandaag zijn we vroeg op pad gegaan om de eetgelegenheden te verkennen die we uit de gids hadden gehaald, want Arnoud's teamgenoot Melvyn zou vanuit Seminyak een dagje Ubud komen doen. Al snel bleek dat de afstanden hier best goed te voet te overbruggen zijn, als je maar in de schaduw probeert te lopen en af een toe een airconditioned winkel instapt. Ruim voor de afgesproken tijd kwamen we Mel en zijn broer al op de Ubud market tegen en hebben ter plekke een lunchgelegenheid opgezocht, en even gezellig gegeten en bijgepraat. De rest van de middag hebben we de andere winkelstraat doorgelopen, en via de supermarkt weer naar huis, 2 koude Bintangs rijker voor op de daybed. En een paar zakjes seasoning, nog wat wierook, lekkere nootjes etc. Zoveel soorten bakolie als ze hebben, alsmede koffie, including de dure Luak koffie, chocolade (oa in stoepavorm!) ik kijk altijd mijn ogen uit. Om vandaag eens niet zo vroeg naar bed te gaan zouden we een voorstelling bijwonen van vuur en dans. Met de shuttle naar de lokatie, anders weet ik niet of we wel de juiste plek hadden gevonden, het optreden had in een tempel plaats. Om 7 uur kwamen er wel 40 mannetjes te voorschijn, die een uur lang klanken hebben uitgestoten, daarbij ritmisch bewegend. Daarbij zagen wij wederom het Ramayana verhaal uitgebeeld worden, in een heel andere stijl. Ingrid H. Met die vingers van jou en je lengte kan je zo een balinese danseres worden (vereist wel nog enige oefening). Gelukkig was dit de korte Ramayane en kregen we als toegift een vuurdans, waarbij een danser een man te paard moest voorstellen met een soort stokpaardje. Hij liep enigszins lachwekkend wat rondjes om het vuur, maar even later begon hij wat van de brandende kokosnootschillen over was met zijn voeten uiteen te schoppen, en dat diverse malen. Waarschijnlijk zit hij morgen, net als wij, bij de massage.
Het is bijna volle maan, dat maken we morgen nog net mee, we missen volgende week een groot hindoeistisch feest, hoewel dan zelfs in Ubud de shopjes dicht zullen zijn. Voor morgen dus nog maar een rondje langs de shopjes, en de Monkey Forest in om af te sluiten met een massage/ facial. Dus mocht je nog iets essentieels uit Bali nodig hebben, dan graag jullie reacties voor het ontbijt!