Tussenstop Kediri

Trouw volgen wij wat er in onze reisbeschrijving, en die van Kur, met een k excuses, onze chauffeur staat vermeld om te doen. Het is heel fijn om een busje ter beschikking te hebben, want net als in Dubai is het hier soms erg warm, en vooral vochtig. Het busje is dan een heerlijk koele plek, die je ook nog eens brengt waar je wezen moet. Gisteren was dat dan de kraton, het sultanpaleis in Yogja. Onze lokale gids, een oud mannetje in traditionele kledij inclusief kris op de rug, was goed in geschiedenis (hij heeft een heel groot deel zelf nog meegemaakt, zo oud) en strooide met data en jaartallen dat het een lieve lust was, en wij knikten overal braaf ja, ja adoe op. De 9e sultan, dat was toch wel een geweldige vent, wordt nog erg vereerd, maar helaas zijn we nu al bij nummer 10, en die heeft maar 1vrouw en 5 dochters, probleempje voor de opvolging straks. Al zijn huishoudspullen mochten we aanschouwen. Wat mij wel aansprak was het gamelanorkest wat aan het spelen was, dat verplaatst je niet zo maar eventjes. En terwijl ze op hun gong slaan wordt er nog even ge-sms-ed op een sigarteje opgestoken, want echt een snel ritme zit er niet in. Wel mooie klanken, als je de zang weg laat tenminste.
Verder naar het Water castle, waar de sultan baden nam, een bad voor vrouw en kinderen en een bad ( en bed) voor de concubines. Onze gids had persoonlijke belangen in de batikverkoop net buiten de kasteeltuinen en was verbolgen dat wij niets kochten en de fooi te klein was! Wegwezen dus.
Prambanan temple was het hindoeistische antwoord in de 9e eeuw op de Borobudur (en uiteindelijk is de islam als lachende derde overgebleven allah akhbar!). Hier heeft de quake van 2006 veel roet in het eten gegooid en er een grote legpuzzel van gemaakt. Maar er staat nog genoeg overeind om menig zweetdruppel op de trappen te verspillen, met gelukkig bovenop een verkoelend windje. Ook hier weer een compleet souvenirwinkeldorp na de uitgang, wat wij op listige manier hebben weten te omzeilen. Hoogste tijd voor een douche en een grote Bintang en dit keer een avondprogramma.
All in one dansvoorstelling en Javaans buffet, helaas was de buitenlucht warmer dan het eten, maar we hebben weer wat nieuwe dingen geproefd (en afgeserveerd). De voorstelling, in de buitenlucht was wel de moeite waard, het Ramayana verhaal, alleen met een beetje veel personages, maar op gegeven moment wist je ongeveer wel wie de goeien en de slechten waren. Danstechnieken alsof de dansers wajangpoppen waren en waar ik door naar te kijken al haast in de kramp schoot. Maar, all's well ends well, ook in dit verhaal leefden ze nog lang en gelukkig. We konden ook een beetje meegenieten van wat modernere openluchtmuziek iets verderop niet zo handig afgestemd van Tina Turner om juist vandaag op te treden.
Vandaag een reisdag, Kur wou al vroeg weg, om 8 uur notabene. En wij volgen hem natuurlijk, die man heeft het al zwaar genoeg met al die inhaalmanoevres op de enige doorgaande weg naar Surabaya. Nog een stop in Solo, voor weer een kraton, dit keer redelijk modern,met relikwieen van Wilhelmina en Juliana, en de dochter van de sultan, nu 98 jaar oud, heeft nog op de bruiloft van Juul en Ber gedanst, dat we het even weten. Overigens is de huidige sultan niet kieskeurig, als je maar schuift kan je zo dinner met hem hebben, en dan doen ze ook nog de airco voor je aan.
De lange (en rechte) weg bracht ons verder langs rijstvelden en teakplantages en grotere en kleinere stadjes/ dorpjes. Eindelijk keken we ook eens niet naar de stalletjes aan de kant van de weg, maar hadden we zowaar echt uitzicht. Hier in Kediri is niet zoveel te doen, hoewel het een grote stad is, we hebben de shopping mall gezocht en gevonden om sigaretten voor Kur te kopen, want net dat we gezegd hebben dat hij geen water hoeft te kopen, heeft hij koekjes gekocht voor onderweg, terwijl we nog een tros bananen en mango's en snake-fruit weg te werken hebben. Hij zorgt goed voor ons, maar wordt er zelf niet slechter van, op al onze stops eten we best Indisch, maar komen we telkens dezelfde toeristen tegen, voor hem ongetwijfeld een free meal, en we nemen het hem niet kwalijk ook. Morgen nog weer een reis/rijstdag (lunchen bij de aloude Toko Oen in Malang) en dan richting Bromo, want het wordt tijd dat er weer eens op een vulkaan wordt gedanst!