Meer, meer, meer, 7*meer - Sieto Lagos

Aangekomen in Bariloche had het hotel een dermate mooi lakeview bar & restaurant dat we die middag en avond naar het meer en de bergen hebben zitten kijken. Ook onze kamer was zeer comfortabel, bubbelbad bijv en lakeview vanaf het balkon en omdat die 100 meter hoger gelegen was dan het hoofdgebouw, desgewenst een shuttlebus naar je kamer. Mooi complex, ook goedgekeurd als ski-uitvalsbasis! Volgende dag, zaterdag rustig aan gedaan, onze pickup voor de excursie was om 12:45 bedacht. Die morgen nog even naar de panaderia verderop gegaan om leeftocht voor op de boot, koekjes, sandwich & aqua in te slaan, want je weet maar nooit. Anyway 13:15 toch maar eens aan de balie vragen of men ons niet vergeten was, maar daar belde de bus al, ze waren in aantocht. Een excursie met veelal Argentijnen en een enkele andere buitenlandse toerist als wij, we reden langs het Nahuel Huapie meer naar het puntje van het schiereiland, alwaar het prachtige (golf)hotel Llao Llao, spreek uit sjlao sjloa, was gelegen. Om het makkelijk te maken moest iedereen nog los een toegangskaartje voor het nationale park aanschaffen, om dat kaartje 10 meter verderop aan de parkwachter te laten zien. Comfortabele boot, lekker zonnetje erbij, eerste attractie zodra men buitengaats was de meeuwen een koekje uit je hand op het Alohadek laten eten, wat door de boordfotograaf vereeuwigd werd als mooi souvenir. Eerste aanlegplek Victoria Island, wat zo'n honderd jaar terug door een enthousiasteling vol met bomen werd gezet wat ze nu proberen terug te draaien omdat dat eigenlijk exoten zijn. Prachtig plekje voor een Wozoco overigens, in de buurt van skigebieden!!! Tweede stop was bij het schiereiland NP Arrayanes, waar een bijzondere kaneelkleurige boom veel voorkomt en wordt geconserveerd. Niet voor niets was de regenponcho meegekomen want eenmaal daar aan de wandel brak er een aardig onweer incluisief regenbui los, ditmaal was de buienradar vrij accuraat. Al terugvarend was er dan ook niet veel van het panaroma te genieten, hoewel de laaghangende bewolking een mooie sfeer weergaf. Wij lieten ons door de touringcar in city centre Bariloche afzetten, en gingen op zoek naar leuke skishirtjes. Helaas was het seizoen echt al voorbij en hadden de fietsen de plek van de skis ingenomen. Verder vind je in B vooral heel veel chocoladewinkels, vraag me niet waarom, ga ik misschien nog uitzoeken, wellicht omdat men zegt dat het zo Zwitsers aandoet, maar een koeienbel heb ik daar niet gezien. Overigens is het beeld daar ook heel alpien, maar dan met een leuk Zuid-Amerikaans tintje. We hebben alle verleidingen weten te weerstaan, ook als souvenir, want niet handig als je nog naar streken met 25+ graden gaat.
Volgende dag was de car pick-up slechts 45 minuten te laat, jammer dat je daarvoor vroeg je bed uitgaat, onze travelchef zei dat er een ongeluk op de weg was geweest, maar dat was een zeer zwakke smoes. Ach je went er meer of minder aan... Dus met de volgende huurauto, een nieuwer model Chevvy, met minder kilometers, maar wel een charmant rammeltje gingen we op weg naar San Martin de los Andes (SMdlA), langs wel 7 meren en nog een paar die niet direct van de weg af te zien waren. Gelukkig hebben de Argentijnen op de juiste plekken Stops Panoramico ingebouwd, anders zou het een zooitje worden, en zo werd de reis diverse keren onderbroken om opnieuw een foto van een ander meer te maken. Net als de Noorse fjorden hebben ook deze meren elk een ander beelg en roepen zeü een ander gevoel op. Mooi met telkens weer besneeuwde toppen op de achtergrond. Het was zondag en rond 13:30 reden we door onze volgende bestemming over 2 nachten Villa La Angostura heen, de enige plaats van betekenis onderweg. En daar hebben we dan in Bar Ruta 40 de F1 van Brazilie kunnen kijken (en bedankt Ocon). Bijna helemaal, want iets na half vier local time moest toch echt dat laatste scherm waar wij naar keken worden omgezet naar de kraker van de eeuw voor de Copa America, Boca Junior tegen River Plate, beiden uit BA, de kraker die de vrijdag ervoor wegens overvloedige regenval in BA uitgesteld had moeten worden. (Dat werd uiteindelijk 2-2, volgende week spelen ze dus nog een keertje). Dus wij weer door, nog een paar meren aan de collectie toevoegend, tot in SMdlA, waar je vanuit de hoogte zo het plaatsje aan de baai komt binnenrijden. Het bekende vierkante stratenpatroon met eenrichtingsverkeer maakt dat je vaker dan gewenst letterlijk een blokje om moet rijden, maar ook dit keer werd de bestemming bereikt. Het eten van die avond was echt geen succes maar werd opgeleukt doordat het hele dorpje zonder stroom kwam te zitten, en als je dan naast de parillohaard zit kan je toch nog wat zien.
De volgende dag, zondag werd er zowaar actie ondernomen, een wandeling naar de mirador, en het uitzicht was zeer de moeite waard. Vervolgens met de auto naar de waterval bij Hua Hum, bijna weer op de grens van Chile. Zodra we ook nu weer de hoofdweg afgingen kwamen we op een gravelroad terecht met helaas weinig aanduidingen over afstanden. Maar dit keer geen krakkemikkige bruggen en heel wat tegenliggers en inhalers (4*4 aandrijving) dus het was geen road to nowhere. Maar toen we na 25 km een parking zagen met een aanduiding van playa ipv cascade zijn we toch maar daar gestopt om een water & chips picknick in te lassen. Het bleek een prachtig plekje dat Yuco playa en er zaten dan al een aantal families op hun kleedje te recreeeren. Bij gebrek aan kleedje zijn wij maar op een rots gaan zitten, lekker zonnetje erbij, helemaal goed en daarna dan toch maar de waterval overgslagen en ten halve gekeerd.
Omdat de reisgids zei dat 40 km verder Junin de los Andes een zo ander plaatsje was dan San Martin zijn we daar naar toe gereden voor een tussen lunch, of pre diner hoe je het wil noemen, om de tijd te overbruggen tot 21:00 diner 's avonds. Junin bleek nog minder paved roads te hebben, en het centro stond niet aangegeven maar we hebben het uiteindelijk gevonden en het was ECHT de moeite waard, zo anders was nl weinig tot niets te beleven, maar daar moet ik wel bij zeggen dat we het museum hebben overgeslagen. Wel hebben we we geweldig gezellig een lunch genuttigd bij Jorge (Chileen dus ik mag geen local zeggen) en zijn vrouw die uit Salta kwam, waar wij nog naar toe gingen. Mbv de andere klanten heeft Jorge heerlijk zijn Engels op kunnen halen, zowaar een leuke ontmoeting met een Chileen.
Next day maandag was niet echt bijzonder, behalve dan dat we de Ruta 40 langs al die meren terug zijn gereden. Om zo veel mogelijk vergelijkingsmateriaal met straks de Iguzu watervallen te hebben hadden we bedacht onderweg de cascades bij Villa Traful te bewonderen. Steile weg naar boven, en zodra boven, wederom gravel road voor diverse kilometers. En ergens een brug, met allemaal auto's, over een rotsblokkerige rivier, zou dat het zijn? Uitstappen, foto's nemen en weer verder want Villa Traful zo gaf de kaart aan, was wel een plek waar je wel een kop koffie zou kunnen drinken. Echter toen wij na een paar kilometer Lago Traful in beeld kregen stond er een bordje Traful 25 km (gravel road) en dat vonden we toch eigenlijk wat te ver gaan, dus wederom omgedraaid en naar Villa La Angostura dat wij inmiddels al kenden. Men zegt dat de broer van Maxima er een restaurant heeft, we zijn er niet geweest. Na de incheck in het mooi aan het meer gelegen hotel (waar wij helaas een garden view en geen lake view kamer kregen, zijn we naar het dorp gelopen hebben ons gewoonlijke drankje gedaan. VLA wint het van SMdlA want in korte tijd zaten we twee keer allemaal zonder stroom :-) eten hebben we in het hotel gedaan, met hier wel mooi uitzicht over het meer met helaas bewolking, dus geen sterren kijken. Dit avondmaal werd gevolgd door een spooknacht, was het de empanade, de spinaziesoep of de lamsschotel? Ik zeg alleen lang leve Imodium want woensdag (gisteren) was een volledige reisdag, auto inleveren, 2 uur wachten op vliegveld met slechte wifi, 2 vluchten (via BA) en aankomst tegen 21 uur in hotel in Salta, wat na het rustige Klein Zwitserland redelijk chaotisch oogt maar na een dag al snel went. Maar daarover in het volgende verslag meer, inmiddels na een dagje crackers drink ik gelukkig weer vrolijk een biertje mee.