The road goes ever on

Als je onze route op de kaart uistippelt is het net of we rondjes rijden, maar dat heeftballes met de weersverwachtingen te maken. Waren we op de vulkaan aan de noordkant vh eiland, nu zijn we weer aan de oostkant. Het hoge drukgebied waar we al weken van profiteerden is helaas nu even verdrongen voor een lagedrukgebied. Daarom hebben wij maandag een flinke reisdag gehad, ca 400km, daar doe je hier wel 6 uur over over bergen en door dalen in redelijk niemandsland, met bordjes pas op voor oversteken kiwi's en ander loopvogels. Onderweg hebben we wel een foto kunne maken van een luie havikachtige die zich tegoed doet aan wat roadpizza, ws een possum die de oversteek niet redde, dat gebeurt hier veel. In de middag kwamen we bij Gisborne, waar captain Cook destijds het land ontdekte, maar dat gegeven zouden ze wel wat commercieler mogen uitbaten met leuke restaurantjes aan de waterfront. Na de lunch op weg naar Napier in Hawke's Bay met onderweg de nodige mooie uitzichten.
Napier is na een complete verwoesting door een quake in 1931 snel opnieuw opgebouwd in de in die tijd populaire art deco stijl. Pas in de jaren 80 is men dat straatbeeld ook gaan behouden en conserveren, en nu ook aan het uitbaten. Dmv een stadswandeling met gids hebben wij er ook wat mooie details over uitgelegd gekregen. De voorlopig laatste mooie middag op dinsdga ging op aan een combi van winkelen en cultuur, aan deze kant bekijk je de etalages, aan de overkant de gevels en dan weer terug via de overkant ( die dan weer... Je snapt het wel Jan s?:-) eind vd middag stukje gereden naar de Te mata peak, 400 meter hoog voor een 360 graden uitzicht over de wijde omgeving. Heel mooi, maar helaas zagen we ook de regenwolken al binnendrijven. Gelukkig was de maan nog even zichtbaar toen we langs het strand naar ons motel terugwandelden, maar een half uur later was het toch echt begonnen te regenen. Daarom op woensdag uitslapen, krantje lezen en een winetour boeken voor die middag, heel gezellig met Brian & Caroline uit Hamilton. Het had weinig zin om de cape kidnappers met de grote vogelkolonies te bezoeken daar de meeste vogels nu aan de wintertrek waren begonnen, en het plaaste met de langste naam ter wereld, Taumataendannogeenhelehoopletters, was dan wel 'slechts' 125 km verderop, maar toch net iets te ver weg. Believe, je laten rondrijden naar de wine estates was voor gisteren de beste dagbesteding.
Vandaaggaan we weer een flink stuk rijden, richting schiereiland Coromandel dat we willen rondrijden ( want dat doet iedereen). Het is even afwachten waar we vanavond zullen uitkomen en of dat voor 1 of meerdere nachten gaat zijn. Het weer voor die contreien is redelijk verschillend voor de komende dagen. We will see!