En route...

De Camry zoeft de stad uit en we rijden over de 440 op de noordelijke oever van de St.Lawrence rivier. Het is een brede, een beetje saaie weg, maar ik heb gelezen dat op zeker moment we een andere, mooiere kustweg kunnen nemen. Daarvoor missen we helaas de rapids sie ergens moeten zijn maar toeristisch gezien niet duidelijk worden aangegeven. Onderweg ook weer een groteske basiliek, maar na de 3 kerken van gisteren snappen we dat wel. Een lunch stop in een kunstenaarsstadje is ook niet echt aan ons besteed, het ging er meer om dat we moesten tanken aangezien we maar een kwart tank benzine hadden meegekregen. De kustroute is gevonden en levert prachtige uitzichten op. Meer nog dan het uitzicht zie je hier de verkleurende bomen langs de weg. Als je de diversiteit aan grien/geel/oranje en knalrood niet zelf hebt waargenomen geloof je niet dat die kleuren zo intens zijn. En dan is het nog maar net begonnen, onze timing is goed!
Als we op de ferry naar Tadoussac staan zijn we er bijna, de ferry steekt de baai over van de Saqueney fjord die op de St.Lawrence uitmondt en naar verluid zwemmen hier regelmatig walvissen of liver, zo horen we hier, ook beluga's: witte dolfijnen. (So far niets gezien). Ons hotel voor 2 nachten staat boven op de heuveln de stad hetgeen wederom een prachtig uitzicht over de baai oplevert en ook wat welkome (?) lichaamsbeweging. Het bed is helaas 2 keer zo klein als 2 hotels geleden, maar we vinden elkaar nog lief genoeg :-). Het ogenschijnlijke zonnige weer strooit zand in de ogen, het is koud, ook weer door de venijnige wind die er waait. Dus ondanks de patio fires is buiten zitten geen optie meer, maar achter dik plastic zien we toch de avond vallen over het pittoreske (echt!) Tadoussac. Daar waar we ons speciaal biertje drinken (van de micro-brewery) hebben ze een heerlijke kaart die echter A niet kan bekoren. De compromis is een deurtje verder, in een leuke, gezellige ambiance krijgen we alsnog heerlijk eten voorgeschoteld. Ik eet een eendeboutje, met yummie saus en gesuikerde pecannoten en sort of cranberries, echt super lekker. Maar ook A's pizza is erg smakelijk. Om te beginnen is die vierkant, weer eens watanders, maar de tomatensaus is zelfgemaakt en dat proef je heel goed. We hebben genoeg brandstof voor de steile klim naar boven en een goede nachtrust. Deur op een kiertje, dit keer lekker koud, als je onder je dekentje ligt.
Deze ochtend begint ook weer stralend zonnig, alleen is het slechts 10 graden. Maar in het zonnetje uit de wind kunnen we toch buiten ontbijten, met wentelteefjes, yoghurt naturel en maple syrup, om te onthouden voor als we weer thuis zijn. De wandelschoenen zijn al aan, want we gaan door naar de Saquenay fjord. Aldaar is het een korte 3 km wandelen naar een uitzichtpunt alwaar de beluga'S zich regelmatig vertonen maar vandaag niet. Echter de weg erheen verhaalt over een nederzetting waar een professionele houtzagerij zich bevond zo'n 100 jaar geleden. Het is nu al afgelegen, stel je voor hoe dat toen was. Maar ze hadden wel stromend water en electriciteit en met het zaagsel hielden ze een groot stoomapparaat op gang, dus comfort genoeg, zeker voor die tijd.
Het uiteindelijke uitzichtpunt was een oase van rust, zon blinkend in het water, geen wind, dus echt heel comfortabel om daar een tijdje te blijven zitten. Wat een contrast met de stad gisteren. Ook nu zitten we weer in een tentje met uitzicht over het water terwijl de schemering invalt en we bedenken wat we gaan eten, heel Tadoussac heeft gratis wifi, super relaxed, alleen slapen de meeste Eurpeanen nu, dus nog geen racties te verwachten. Morgen weer vroeg op, relatief gezien, want we moeten om 10:45 bij de veerboot (furry spreken ze hier uit) zijn die ons naar de zuid oever en het Gaspesie peninsula gaat brengen, 1,5 uur op de boot, want de rivier, bij Quebec nog geen 600 meter breed is hier nu een stukje breder geworden.....