Hiroshima & Kyoto part 1

Maandag 14 november hebben we in vergelijking met dinsdag de 15e niet zoveel gedaan, maar het was wel indrukwekkend. Al vroeg stonden we aan het begin van het Peace park in Hiroshima bij de Abomb dome, het welbekende beeld. Dat op zich zegt je nog niet zoveel, we liepen door het park, langs de bell, en de memorial met de kraanvogel voor het meisje Satori, waar ook onze groep hun zelfgevouwen kraanvogels achterliet ter gedachtenis aan alle kinderslachtoffers van de bom (gids Rumi had ons de dag ervoor 3 uur lang in de bus van voor naar achter vermaakt met stap voor stap een kraanvogel vouwen). Niet lang na ons kwam er een schoolklas heel gedisciplineerd aangelopen, en opgesteld in diverse rijen werd hun gebed uitgesproken en hun slingers met kraanvogels opgehangen.
Daarna in het Vredesmuseum krijg je een indruk van wat er allemaal in eerste instantie is weggevaagd en hoe het de overlevenden is vergaan. Even tijd doorbrengen in het stiltecentrum doet dan goed, veel stromend water om je heen, schoonspoelen..... mooie plek ook.
Dan verder tot de orde van de dag, we zouden met de trein wel die snelle! Voor de gidsen een stressvol momentje, want de 26 reizigers moesten ergens op het station een lunch naar wens scoren en op tijd in de rij op het perron komen te staan. Met Japanse precisie lukte dat zonder problemen, en om 13:13 schoven we allemaal de Shinkansen in. Nog voordat we in onze stoelen zaten gingen de deuren dicht en begon de trein op snelheid te komen. Voor iemand die regelmatig tegen de 200 op de Autobahn vertoeft is het verschil tussen 200 en 300 niet echt duidelijk, maar ineens waren we in no time in Kyoto! De t.axi bracht ons naar het wederom zeer mooie hotel en de shuttle bus bracht ons weer terug naar het station om daar diner te scoren. Bij het uitlopen van het megastation, met diverse malls ingebouwd, zagen we de Kyoto toer rood oplichten. De vvv had ons prima uitgelegd waar we een biertje konden drinken. Een kroeg zoals wij dat kennen daar doen ze hier niet aan, in dit geval kwamen we bij een echt Japanse bierstube terecht, alwaar ik een Japanse weizenbier kon drinke. De beef en de duck gingen uiteindelijk met bratkartoffelen gepaard! En weinig buitenlanders daarbinnen, veelal Japanners.
Daarna vroeg naar bed, drukke dag voor de boeg.
Die drukke dag was dinsdag 15 november. Helaas hadden we de supermaan gemist, het was bewolkt en een beetje regenachtig in Kyoto. Wel een schilderachtige achtergrond middels de nevel voor de volgende tempel, de Kiyomisadera tempel, wederom oud hout met een balkon waar geen spijker aan te pas is gekomen. Een klein heiligdom ten gunste van de liefde, water uit de heilige bron, een pagode, rode herfstblaadjes noem maar op. Wat de herfst betreft, we hadden het hier niet beter kunnen treffen. Een leuk chaotisch winkelstraatje met de bekende souvenirshops, maar ook een winkel met prachtige keramiek (Marike!). Een straatje rechtsaf nog een leuk authentiek wijke met iets minder cimmerciele winkeltjes en een parkje.
Volgende stop Heina schrijn, opgerciht om de Kyoters tevreden te stellen toen de hoofdstad functie naar Tokio werd verplaatst. Chinese invloeden, meer rood en groen (it's beginning to look a lot like Christmas...) en veel kleine kiminodragertjes ivm 3-5-7 festival, wanneer de kindjes van die leeftijd een ceremonie in de shrine moeten ondergaan. Klinkt heftiger dan het is, maar ze worden wel mooi in kimono aangekleed en opgedoft.
Een splitsing bij de lunch, sushi van de rolband voor de liefhebbers, iets lekkers van de bakker voor de niet liefhebbers. Dan snel weer door, een kiminoshow in het textielmuseum en op naar de gouden tempel. Weer een drukte van bekang, maar gelukkig kunnen wij onze foto's makkelijk boven de hoofden van de meeste Japanners knippen. Dit keer ontbrak helaas het zonnestraaltje om de gouden koepel te laten glanzen. Dinner was een originele okonomizaki, een pannekoek met van alles behalve stroop. Groenvoer, bloemonderdelen, nori, squid, wel 10 ingredienten. Smakelijk gegeten in een origineel tentje, maar snel weer door, want inmiddels waren we in Gion en rond 18:30 is de kans op het spotten van een Echte geisha het grootst omdat ze zich dan in de richting van de restaurants gaan begeven. We hadden het geluk er 2 tegen te komen die nu als witte schimmen op de foto's staan. Mijn foto geeft de ruggen van 2 anderen touristen weer die de geisha's waarschijnlijk wel op de plaat hebben gekregen. Dan tot slot een voorstelling in het Gion theater waarbij oa de typische geisha skills en andere Japanse oude ambachten werden getoond: de theeceremonie, muziekspelen, ikebana, poppenspel, dans, 7 bijelkaar. Het is dat de muziek als onvervalst kattengejank klonk, maar anders hadden we een lekker slaapje kunnen doen na het volle programma van vandaag.
Nu we een week op weg zijn kennen we eindelijk de namen van alle mederezigers en een aantal van hun eigenaardigheden :-). Wat het programma betreft, dat is echt nog zo divers, voor jullie klinkt het misschien als tempel hier en shrine daar, maar alle plekken waar we tot nog toe zijn geweest zijn van een zeer eigen en aparte schoonheid en ik vermoed dat dat in week 2 niet veel anders zal zijn.
Vergeet ik bijna de perfecte, meest beroemde, Zen tuin die we hebben bezocht, gelegen in een mooi parkje, maar aldaar moesten de schoenen uit en op blote voeten over het hout, naar de tuin vanwaar je slechts op 1 plek alle 15 stenen in het zicht heb. Even zitten en proberen zen te worden terwijl je naar de aangeharkte steentjes rondom de grote steenpartijen kijkt. Bijna gelukt.... Maar mooi om dit voor volgende momenten ingeapdachten te kunnen nemen.