PEI Ofwel On the Island

Alma was dachten we de kleinste plaats met niets te beleven waar we zouden overnachten, maar nu zitten we voor 2 nachten in Digby, maar hier gebeurt, afgezien van het wisselen van het getij, haast nog minder. Maar ik ga te snel, ik vertel eerst hoe we hier kwamen:
De diner in Alma werd de pizza tent, ook voor afhalen, en afgezien van de lichaamsbeweging om er te komen hadden we dat misschien moeten doen, echt een avondmaal om te herinneren. Vroeg naar bed, ieder in ons eigen 2-persoons bed diit keer :-).
Volgende morgen door met een supersticky bun for breakfast van de buurvrouw, waar men het afgelopen warme weekend nog voor in de rij had gestaan. In no time waren we bij de lighthouse to be, alwaar we hartelijk werden toegzongen door de parkwachter die dacht dat wij te laat voor de zipride kwamen op onze verjaardag. Helaas waren we niet jarig, kwamen we niet voor de zipline, maar wel voor de vuurtoren maar was het weer dusdanig dat een kwartier buiten in de drizzle en wind voldoende was om weer de auto in te duiken en verder te rijden, ondanks alle enthousiasme van de dame die daar nog een hele dag verder moest kleumen.
Next stop Hopewell Rocks, en op de juiste tijd, want laagtij, om op het strand dit fenomeen uitgebreid te bekijken alvorens het 3 a 4 uur later weer door het water overspeold zou worden. De rotsen zijn dusdanig geërodeerd door wind en zee dat ze een heel smalle basis hebben en daarboven, waar het gesteente kennelijk harder is weer breed uitlopem, voldoende zodat er vegetatie (bomen, struiken) op weet te groeien. Dag in dag uit stroomt het water in en uit totdat er op gegeven moment iets omvalt. Wonderbaarlijk fenomeen. Een rots hebben ze netjes E.T. Genoemd, maar het lijkt eerder een groot fallussymbool.... Jammer van de continous drizzle, maar de echte bikkel trotseert dat.
Dan op naar PEI, en de 13 km lange Confederation brug die een attractie op zich is. Het weer wordt droger maar de dag blijft grijs. Genoeg om een stukje route te rijden op weg naar de volgende pleisterplaats. Deze provincie laat zich meteen van een andere kant zien, je ziet meer auto's en mensen op straat, men is aan het werk, waar we dat eerder ons afvroegen waar iedereen was. PEI doet veel meer aan landbouw, het is het aardappeleiland, die potatoes doen het kennelijk goed op de rode grond die hier alom aanwezig is, tot op de stranden aan toe. Charlottetown is the centre of the isle, en dan nog een lief provincieplaatsje, maar met een historisch mooi hotel, de Great George waar wij met een fijne korting in een superluxe suite met jacuzzi en aparte salon belanden. Dus na de pub & food snel weer terug naar huis en bubbelen, terwijl James de wijn bij het bad serveert en dan in het super king size bed tussen de o zo fijne lakens kruipen.
Helaas ook hier weer wakker worden voor ontbijt, dit keer in de lounge geserveerd, geen scrambled eggs on request, maar prutsen op de Chesterfield bank, beetje vreemd, maar inclusief dus pakken wat je pakken kan. Waar we gisteravond niet aan toe kwamen doen we nu, een korte rondwandeling door de histoische kern van C.town, alwaar weer cruiseship is aangekomen merken we al gauw. De keuze die dag is nog verder rond rijden en weer naar een lighthouse te kijken, of lekker doorrijden en de furry van 13:00 halen, en dat laatste wordt het, ook omdat het verder gewoon weer een grijze dag is met wel iets hogere temparaturen. De overkant wordt....