Tokio II en slot

Inmiddels zijn we al weer thuis, aan het werk, aan de wandel, naar het theater geweest en nog steeds om 9 uur s avonds indommelend, maar voor het nageslacht en om het ook mooi af te ronden moet er toch echt nog een laatste stukje worden geschreven.
We gingen fietsen door megastad Tokyo, hoe spannend zou dat wel niet zijn? Nou, dat viel eigenlijk dus wel mee. De meeste bewoners van Tokyo lijken zich via de metro- en treinsporen te verplaatsen en niet zozeer via de openbare weg. Als fietser bewogen we ons als groep in een slang met van Miracle Cycling Tours Aki aan kop en Yu als bezemwagen aan het eind dan weer als auto, over het asfalt en met de groene golf mee optrekkend, en dan weer als voetganger, langs (niet op) de zebrapaden, gelijk met de andere voetgangers overstekend, en vervolgens lekker meters makend over de stoep zonder iemand ook maar voor zijn sokken te rijden. Achterafstraatjes afgewisseld met de grote alleeen zoals door Ginza en andere beroemde wijken. Diverse stops onderweg en niet alleen om te plassen, we hebben een flink deel van Oost Tokyo gecovered. Het oosten is het vlakke deel, het westen schijnt wel wat klim uitdagingen te hebben. Een kleine opsomming van de stops: Tsukiji Fish Market alwaar medereziger Hans na een val iin de ambulance werd afgevoerd. Ginza, brede straten met de grote merken in grote, luxueuze gebouwen, Nihonbashi bridge met daarop het middelpunt van Japan (ja, echt waar!), Ryogoku Sumo stadium helaas zonder wedstrijden maar met een klein museum en van die houten figuren waar je hoofd door kan, ik wordt gedragen door een echte sumo worstelaar alsof ik niks weeg, een klein parkje bij de SkyTree tower waar we hem goed kunnen fotograferen zonder 'm te beklimmen, dan langs het begin van de oude Japanse wijk Asakusa en langs de Senso-ji schrijn, waar we echt niet kunnen stoppen maar we zo langzaam fietsen dat het vanzelf rood wordt en we wel moeten stoppen, even het Asahi (bier) building op de foto zetten, dan door naar Food Street, waar al die plastic figuren die de restaurants in hun etalages hebben vandaan komen, door Akihabari, met zijn mix van electronical studd en anima tekeningen en second life zaken. We fietsen rondom het Imperial Palace, langs Tokyo Station waar we gisteren al ronddwaalden en sluiten af in Hibiya Park, een oase van rust waar de kraanvogelfontein in de vijver zich omringd zag door het laatste stukje zen tuin wat we in de herfstkleuren te zien zouden krijgen voor deze reis. Enfin, half Tokyo gecovered in max 21 kilometer fietsen!
Eten deden we die avond bij de mexicaan, je zit in een wereldstad of niet. Ivm een flinke verkoudheid vroeg naar bed, ondanks alle potentiele verlokkingen van het Tokyose nightlife, want de wekken zou de volgende dag om 6am gaan. En hoe....
Voor de wekker wakker geworden hebben we een vreemde gewaarwording, liggen we nu te schudden? De quake app biedt uitkomst, ja we gaan heen en weer, een quake van 7.3 voor de kust van Fukushima die in Tokyo met kracht 4 wordt gevoeld, Het piept en kraakt en gaat wel 10-12 minuten door. We krijgen geen ontruimingsalarm, dus gaan door met business as usual. De televisie toont een tsunami alarm, maar er komen geen schokkende beelden door. Het wordt toch wel het gesprek van de dag, medereiziger T stond in zijn pyama in de hal, gids D op de 26e verdieping was toch wel flink heen en weer gegaan en besluit ter plekke dat Fox dit grote en massale hotel maar beter niet meer aan kan doen, ook al ligt het zo lekker makkelijk dicht bij het station.
Enfin, om 8 uur zitten we weer in de bus voor de laatste excursie, naar Nikko, een flink eind rijden maar dan heb je ook wat. We kunnen wat uitrusten, snotterig en moe als we zijn, Een fijne stop met de Japanse alpen op de achtergrond, waar 3 weken geleden nog sneeuw op lag maar nu niet meer. Chuzenji Lake & Kegon Falls bieden mooi gezichten op de Japanse natuur. De kegelvormige berg Mt. Nanjai, a la Fuji staat op 1278 meter boven sea level, ik zou kunnen zeggen dat dit Fuji is, maar dat is erg on-Japans. Dit keer krijgen we een shogun lunch. Niet alleen een dubbellaagse bento box, maar ook een mysterieus pruttelend potje, waar de plakjes vlees in worden gegaard. Schoentjes uit want op de tatami mat. Groene thee uit de grote kan erbij, kommetje rijst, en verder proeven wat dat balletje en blokje nu wel niet zouden kunnen zijn.
Dan vervolgen we de haarspeldbochtenweg (eenrichtingsverkeer) om naar Nikko te komen. Onze laatste schrijnen, met als bijzonderheid dat hier zowel boeddha als shinto samen gaan in gebouwen die zo ver terug gaan als 1600. Een en al pracht en praal, veel meer kleur en goudversiering dan we eerder hebben gezien. Veel bezienswaardige elementen, maar mij valt het grote aantal lantaarns op, van die mooie grijze met nog mooier mos erop. Mos is mooi wordt ons tuinmotto! Alles is hier omgeven door majestueuze cederbomen die je een fijne buitenervaring meegeven. Alle eerder geleerde details komen hier nog eens terug maar we hebben een verzadigingspunt bereikt, hoe mooi alles ook is. We rijden terug naar Tokyo om ons in een omgeving te storten die 180 graden staat op wat we vandaag hebben gezien: Shinjuku. Hier kijken ze niet op een lampje meer of minder, het uitgaansdistrict met soaphotels, karaoke bars en veel eet- en drinkgelegenheden. We sluiten de avond af met een gezamenlijk shabu shabu diner at neerkomt op Japans fonduen (wat wij chinees fondue noemen, in de bouillon). All you can eat, maar die hollanders eten schaal na schaal leeg! tot het sein vertrekken komt, kennelijk is de zaal aan een volgende groep verhuurd. Eenmaal buiten lopen we nog langs alle verlichte tenten en tentjes totdat we de trein pakken.
Next day slapen we uit! rustig in de immense eetzaal ontbijten en nog eens een coffee to go mee naar de kamer nemen. Tassen herinrichten, die sake moet erbij en al die kleine troepjes die in de vitrinekast komen, en daarnaast de ansichtkaarten en toegangskaarten en wat allemaal niet meer aan papier ik heb verzameld voor het plakboek. Het past en om 11 uur checken we uit. We gaan niet meer de metro in, maar lopen door het Shinagawa station naar de andere kant waar we een waterfront vermoeden. Dat is er wel maar niet schokkend, maar gelukkig is er de TY brewery, die eigengemaakt bier heeft en een mooie burger/ fries blijkt te serveren. Er zijn nog net wat centjes over voor een sushi lunch voor mij en een kleine whisky souvenir voor Joyce in dat geweldige food plaza in de kelder van de department store bij het station.
En dan is het klaar, naar het vliegveld. En onderweg zegt de gids, daar links kan je Fuji-san zien liggen, en warempel ik ontwaar de de kenmerkende kegelvormige berg als een kleine oprisping aan de horizon. All's well ends well. Vliegtuig in, naar Hong Kong (ook daar Hendrik Groen in de schappen) en volgend vliegtuig in en om half negen op donderdagochtend 24 november zijn we weer thuis: Gelukkig hebben we de foto´s, een kleine 1700, nog.